Słownik XVII wieku

Słowniki:
L (XVII-XVIII), SWil, SW, SJP (chaszcze) notują
SStp, SXVI, Kn, T nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1612

Formy: lp D. m chaszcza; B. m albo ż uż. nżyw. chaszcz; N. ż chaszczą; Ms. m chaszczu // chaszczy; ~ lm N. m albo ż chaszczami

Etymologia: <rus. chaszczi>

Znaczenia:

»gęste krzaki, zarośla, gąszcz, gęstwina«: Choć Ludzi niewidac było na Grobli, maiąc iednak P.Hetman chascz podeirzaną ktora była przy Grobli zakazał żeby nikt niechodził y nieiezdził na groblą. ŻółkPocz 21. Namowił [łowczy] pewnego wspołzołnierza zeby Cerbona na łowy wyprowadził, naznaczając mu pewne mieysce na ktorym mieli miec pewny połow. Wywiodł ow zołnierz Cerbona, a ow łowczy upatrował zdaleka miedzy chaszczami. HistŚwież 411. Uszła [...] za rzekę Niestr do chaszcza na błoto [...] tam ią [Elżbietę Łucję Sieniawską, córkę Anzelma Tarły] wyszpiegowawszy Tatarowie, naiachali y modlącą się [...] zagarnęli. NiesKor II II, 283. ADOLF [...] o zielonym swym zápomniał Płaszczu [...] O tym nic, że go Zefir Pásem w chaszczu, Mocnym przywiązał. DrużZbiór 270.