Słownik XVII wieku

Słowniki:
SW notują
SStp, SXVI, Kn, T, L, SWil, SJP nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1634

Formy: lp M. kunszt; D. kunsztu; ~ lm D. kunsztów; B. uż. nosob. kunszty

Etymologia: <niem. Kunst>

Znaczenia:

»zręczność, sztuczka, fortel, podstęp«: [...] ieden stał w páncerzu złoćistym/ z dźidą piękną zákowáną y z łukiem y z strzałámi y z száblą: drugi stał ná koniu z buzdyganem w srebrnym páncerzu po brzegách złoćistym/ z száblą á z kopiją: á trzeći stał z gołá z száblą y z tarczą ná ręku/ świetno vbráni: ktorzy pokázowáli figle y kunszty swoie/ ráźnie skacząc/ y broń ćiskáiąc do gory. StarWyp B3v. Rzucę się do fortelow; tak się poszkápiwszy/ Y wężem mu się długim wyfársnę spráwiwszy. Ktory gdym się w kłąb snował/ gdym z pokszykiem sporem Strászliwie dwogránistym szermował ięzorem/ Rośmiał się/ y z mych kunsztow Herkules dworował: W pieluszkách/ pry/ z wężámi ieszczem dokázował. OvŻebrMet 219. Często Szwedzi tego fortelu [niespodziewanego wypadu] zazywaią in pugna [...] potym Słychac było że tegosz zazyli kunsztu nanich y drugi raz. PasPam 70. Ow quidem zabity lezy [...] Asz pomałey chwili idzie Turczyn [...] przyklęknie a guziki mu chce rospinać: a kozak go zakark [...] iaka to piękna Inwencyia y kunszt Kozacki. PasPam 268v-269.