W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 10.03.2011
BORAKS rzecz. m
Słowniki:
SStp, SXVI, Kn, SW, SJP notują
T, L, SWil nie notują
Formy: lp M. boraks; D. boraksu; N. boraksem
Etymologia: <śr. łac. borax>
Znaczenia:
»związek chem. stosowany jako substancja ułatwiająca lutowanie (klejenie) metali szlachetnych, a także jako składnik leków«: Maartwe dziecię z żywotá pędzi/ dawszy tey wodki z ośm łotow/ z poł łocim Boraxu/ ktorego złoczyńcy vżywaią. SyrZiel 809. Swierzb suchy [...] spędza/ sok z ziela [driakwi]z trochą kámfory/ á z Boraxem/ ktory złotą rożą Lácinnicy/ á Grekowie/ Chrisokolą zowią. SyrZiel 1266. Jescze potężniey to czyni [wódka] gdziebyś do niey trochę Boráksu złotniczego przydał. SyrZiel 1269. Kley złotniczy. Széférgryn/ boráks. Chrysocolla. Kn 282. Weźmi Aloesu, Miry, Bobrowego stroiu, Száfránu, Boraxu Weneckiego (ktory Purysem zowią) káżdego po puł ćwierci łota, Rhabárbarum łot, utłucz wszystko ná subtelny proszek, włoż do Mozdzierzyká, wley troszkę Winá. PromMed 119-120. BORAX [...] KLEY ognisty do lutowania złota. DanKolaDyk I, 211.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autor: PK