Data ostatniej modyfikacji: 22.10.2012
AD rzecz. m
Słowniki:
L, SWil notują
SStp, SXVI, Kn, T, SW, SJP nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1629
Formy: lp M. ad; D. adu; B. uż. nżyw. ad; Ms. adzie
Etymologia: <z gr. ados>
Znaczenia:
relig. »piekło«: Bo ieśliby Ray nie był nagrodą/ á Ad nie był karániem/ oboie to szłoby zá iedno/ bydź komu w Ráiu/ iák też bydź w Adzie: y w przeciw/ bydź w Adzie/ iáko też bydź w Ráiu. SmotEx 21. Jakoby też rzekł [św. Paweł]/ zstąpił P. Christus do Adu/ y Dusze z támtąd Swiętych/ ktore tám były poimáne wywiodł/ y z sobą ie záprowádził tám zkąd był zstąpił: to iest/ ná niebo. SmotEx 36v. Mieysce ábowiem to/ ktore my z Graecká názywamy/ Ad/ (Rzymiánie zowią ie Infernust) podobne czynimy Kárcerowi/ ábo wieży: Ktora ma w sobie glęboką iámę: w ktorey posádzeni czekáią ná śmierć. SmotEx 41. [...] niechcąc przyznáć Duszom śś. doskonáłego błogosławieństwá/ do niebá ich nie dopuszczacie/ ále ie w Ráiu ziemnym posadzacie; gániąc czyściec/ mieyscá trzeciego z tego świátá w weniálnych grzechách zchodzącym duszom nie przyznawacie: nie prziymuiąc [!] áby się grzeszni w Adzie/ to iest w Infernie męczyli: Ad bydź piekłem neguiecie. SmotNap 44.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autor: MK-G