W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 18.09.2009
APOPLEKTYK rzecz. m
Słowniki:
Kn, T, L (bez cytatu), SW, SJP notują
SStp, SXVI, SWil nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1621-1643
Formy: lp M. apoplektyk; B. uż. żyw. apoplektyka; ~ lm M. uż. osob. apoplektycy; C. apoplektykom
Etymologia: <łac. apoplecticus, z gr.>
Znaczenia:
»człowiek rażony apopleksją; skłonny do apopleksji«: Apopléktyk/ Sideratus [...] Sidere percussus [...] Sidere afflatus [...] Apoplecticus [...]. Kn 8. Niech powiedzą sami Galenistowie, kiedy zaraz iednego prawdziwego Hydropika, albo tak cale i w naygorszą, apoplektyka uleczyli? SekrWyj 152. Niektorzy Apoplektycy twarz czerwoną niby ognistą reprezentuią. BeimJelMed 357.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autor: WM