Słownik XVII wieku

Słowniki:
SWil (ćwiertować), SW (ćwiartować p. ćwiertować), SJP (ćwiertować przestarz.) notują
SStp, SXVI (?), Kn, T (?), L (?) nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1609

Formy: bezok. ćwiertować // czwiertować; ~ cz. prze. lp m 3. os. czwiertował

Znaczenia:

»rąbać, rozcinać na ćwierci; krajać, szarpać na kawały«: To tyránstwo odpráwiwszy Cárem sie vdźiáłał/ Moskwę ośiadł, skarby pobrał, ine przyniewaláł/ Śćinał/ czwiertował, mordował kto nań nie zezwalał. PieśńSzuj Av. Był Litwin na bankiecie, gdzie z wety do stołu Przyniesiono inszymi śmietanki pospołu. Tam brat miły nie patrząc na ono zawicie, Jął czwiertować kozikiem jako na zabicie. Poczną drudzy drwić z niego. ZbierDrużWir I 163. Gdy zaś wtenczas pod Warszawą wpadł w niewolą, kazał go król szwedzki za to, że służył królowi Augustowi, ćwiertować w Sztokholmie, a sztuki ciała jego po różnych miejscach w Szwecyi na szubienicy powieszać. OtwFDziejeCzech 77.

*ĆWIERTOWANY
im. przym. bier.

Formy: odmiana złożona lp N. ż ćwiertowaną

Znaczenia:

»rąbany na kawałki«

◆ Związki frazeologiczne: ◆ tracić kogoś ćwiertowaną śmiercią »na podstawie wyroku zabić kogoś przez poćwiartowanie«: Tracono zas kilku Pułkownikow okrutną Cwiertowaną Smiercią w Warszawie. PasPam 185v.

[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]