Słownik XVII wieku

Słowniki:
L (XVIII), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI, Kn, T nie notują

Formy: lp B. uż. żyw. brutala; W. brutalu

Etymologia: <fr. brutal>

Znaczenia:

»człowiek zachowujący się ordynarnie, nadużywający siły lub przewagi w stosunku do słabszych, grubianin, cham, ordynus«: Stánął Poseł z rozkazem Páńskim u Nabala, Zdumiał się że w Dom tráfił tákiego brutala. DrużZbiór 48. Ná pożegnániu powiem mu [mężowi]: brutalu, Już z tobą żyię rok dziesiąty trzeci, Dłużey nie myślę. DrużZbiór 534.