Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: ŚLEP || ŚLEPIE, ŚLIP || ŚLIPIE

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1622

Formy: lp W. ślepiu; ~ lm M. uż. (n)osob. ślepie

Znaczenia:

1. »oko zwierzęcia«: Awo ja też, ślepy Lelek, miłościwy panie, Mamci jakieś ślepie we łbie, a nie widzę na nie. SejmPiek 56. Iest to tam łeb y Slepie iako usmoka. straszne paszczęka Szeroka a płaska iak u małpy. PasPam 65. KUBA Toś pono nie czekał? MACIEK Jakbyś zgadł, żem co prędzy z chałupy uciekał, Bo się tą nieszczęśliwą zalała ślepuchą; Cisnęła za mną garkiem pospołu i z juchą. — O, maluśko mi ślipiow już nie wyparzyła! DialJezOkoń 293.

2.ekspr. »człowiek jednooki«: Sléṕ/ ślépak/ ślépék/ niédowid/ cięmnowidz/ vel cięmnowid/ słábego wzroku. Male luminatus [...] Male octulatus. Kn 1016. Niewiedziałes to podobno Slepiu. Ze to Slepa Fortuna więcey moze nizli ty. PasPam 192v.