Słownik XVII wieku

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicji[...] zaczym rozumiem, że cnoty swojej nie zawiodę, która z temi burdami, jako oliwa, gdy się z wodą zmiesza, nigdy pospołu nie będzie, ani w te bałamuctwa wdawać się chcę, ani o tych rzeczach świegotać, przestając na swojej kondycyej. JazStadListyCz II 176. Właśnie, właśnie świergoczą naśi dźiśieyśi Poetowie, ktorzy głosem nie wdźięcznym málo wyśpiewawszy, ledwie nie zdycháią od głodu. AndPiekBoh 16. Nikt tu ścian nie podpiera/ nikt pochlebnych piesni Przy lutni przyśpiewywa. Oprocz czásem leśni Sátyrowie zagędzą/ a ptaszętą drobne Koło okien świerkocą. TwarSPas 41.

ŚWIERGOCĄCY
im. przym. czyn.

Warianty fonetyczne: ŚWIERGOCĄCY, ŚWIEGOCZĄCY

Formy:

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiZaledwie sie zmieści W jego głowie, co to jest; nawet przebierany Głos rożnie świergocących dzwonkow podejrzany Jest mu, iż jego własne są oblubienice. KorczWiz 77. Sejm ów polski na hollenderskim od jakiegoś kuglarza reprezentowany teatrum, który wór wróblów świegoczących wysypał, a gdy te z niezmiernym hałasem porozlatywały się po izbie i każdy w swą stronę uleciały przez okna, spektatorowi powiedział, że to jest sejmu polskiego obraz, że taki sejm widział w Warszawie. KonSSpos 175.

[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]