W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 08.12.2008
ŻEGNAĆ SIĘ czas. ndk
Słowniki:
nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1656-1688
Formy: bezok. żegnać się; ~ cz. ter. lp 3. os. żegna się; lm 3. os. żegnają się; ~ cz. prze. lp m 3. os. żegnał się; ~ im. wsp. żegnając się
Znaczenia:
1. »robić na sobie znak krzyża«: Tetwin ten wchodzi z dragoniią [...] y zegna się mowiąc a tych ludzi kto narznął kiedy was tu tak mało. PasPam 60. Starzec okrutnie uciekac począł zegnaiąc się. Syn widząc że się Ociec zaląkłpobiezy tez zanim. PasPam 246. Potkał mię tez kto nieznaiomy na polowanie iadącego obaczył atu idzie kilkoro chartow [...] zaiąc tez ze dzwonkami za koniem pod Skakuie Iastrząb umysliwca na ręce [...] to się ow tylko zegnal. Dla Boga Czarnoksięznik to. PasPam 256v.
2. »zegnać kogoś«: Substytut Lubo moy wielki przyiaciel iuz się zęmną od zalu y gniewu zagnać y widzieć Niechciał. PasPam 122v.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autor: SPas