Data ostatniej modyfikacji: 22.10.2014
*ABIUDYKACJA rzecz. ż
Słowniki:
SW, SJP notują
SStp, SXVI, Kn, T, L, SWil nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1754-1770
Formy: lp N. abiudykacją; ~ lm B. abiudykacje
Etymologia: <śr. łac. abiudicatio>
Znaczenia:
prawn. »legalne pozbawienie kogo urzędu, odsądzenie od godności«: Pociej, strażnik wielki lit., po odsądzeniu Abramowicza od pisarstwa ziemskiego wileńskiego, a Bohusza od regencji [...], jako wielki przyjaciel tych obydwoch abjudykowanych, będący naówczas w Wilnie, pobiegł dniem i nocą do Czerwonego dworu do Zabiełły, marszałka kowieńskiego [...], ale znalazł Zabiełłę dość oziębłego, jakoż był beneficiatus od Fleminga podskarbiego i, jako się wyżej wyraziło, przez wydanie sekretu o negocjacji francuskiej samże Zabiełło przyspieszył te niesprawiedliwe abiudykacje. MatDiar I, 682-683. Abramowicz po przywróceniu do pisarstwa ziemskiego dwie niedzieli na tym urzędzie był, a potem kasztelanią brzeską po postąpieniu Chreptowicza na kasztelanią nowogródzką po Szyszce wakującą przyjął, tak dotrzymując kombinacji, a oraz sprzykrzywszy sobie pisarstwo ziemskie, na którym go ustawicznie abjudykacją straszono, po dwóch niedzielach przyjął kasztelanią brzeską. MatDiar I, 819.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autorka: