W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 09.04.2011
AKOLIT rzecz. m
Słowniki:
SXVI, Kn, T, L (XVI, XVII), SWil, SW notują
SStp, SJP nie notują
Formy: lp M. akolit; N. akolitem
Etymologia: <śr. łac. acolitus, z gr.>
Znaczenia:
relig. »kleryk mający jedno z niższych święceń«: Miałem był księdzem zostać, jużech akolitem, Co pocznę, wszystko dobrze, tak tym, jako i tym, Trafia mi się po prawdzie niezła prowizyja, Ba i gniewa się czasem, gdy ją człowiek mija. SynKlechGrzesz 391. Akolit/ Acolythus. Kn 5. Gdy Acolit niesie swice zápalone w Cerkwi/ znáczy Swiętą Chrystusá Pána Nowego Testámentu náukę/ prawdę iey oświadcza; boć nie ná co inszego dáię się z nowo okrzszczonym swicá/ tylko ná oświadczenie prawdy náuki Chrystusowey ktorą przyięli. KalCuda 198. Acolythe [...] Acolythus [...] AKOLIT sługa kościelny ktory odprawuie powinność pierwszego święcenia między czterema święceniami mnieyszemi w Kościele. DanKolaDyk I, 35. Akolita, Akolit. ein Acolit. un Acolite. T III 3. Akolit/ Acolythus. DasHünDict nlb..
# Użycia metajęzykowe: # Substantiva nomina [...] Akolit Akt Aktá pl Aktor Affekt Aforyzm [..]. WojnaInst 157-158
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Patrz AKOLITA.
Autorka: TS