Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: AMALEKITA, AMALECHITA, *AMALECYTA

Słowniki:
nie notują

Formy: lp M. Amalekita // Amalechita; ~ lm M. uż. osob. Amalecytowie; D. Amalekitów // amalechitów; B. uż. nosob. Amalekity // Amalechity; N. Amalekity

Etymologia: <łac. Amalecita, z hebr.>

Znaczenia:

1. »członek semickiego plemienia walczącego w czasach, biblijnych z Izraelitami; także zbiór«: Tedy zstąpił Amalekyta y Chananeyczyk/ mieszkający na onej gorze/ a porazili je [Izraelczyków]. BG Lb 14, 45. I rzekł Mojżesz do Jozuego: Wybierz nam męże/ a wyszedszy, stocz bitwę z Amalekity. BG Wj 17, 9. W bliskości tych gór mieli stacye swoie Moabitowie, Amalecytowie, Madyanitowie, Idumeyczykowie. ChmielAteny II 516.

2. »przen. człowiek zły, bezlitosny«: Wiele takich Amalechitow v nas/ ktorzy o sługi tak dbaią/ iako o psy. BirkNiedz I, 107.