W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 24.03.2014
*AMOREK rzecz. m
Słowniki:
L (XVIII), SW (w in. zn.), SJP notują
SStp, SXVI, Kn, T, SWil nie notują
Formy: lp B. uż. żyw. amorka; W. Amorku; ~ lm M. uż. osob. amorkowie
Znaczenia:
1.mit. »rzymski bóg miłości, Eros«: Wielkiś mi ciężar zdał, mały Amorku. Dźwigać go muszę. DrużZbiór 241.
2. »w sztuce: wyobrażenie Amora, putto«: Powiedz/ spytam/ Przyiacielu/ Amorká tego o wielu Szácuiesz/ targ zemną snádnie/ Ná ten to kunszt twoy przypádnie. [...] Dai mi przecię/ dai puł łotá/ A dai y mniey słowem złotá/ Namileisze to chłopiątko/ Twe iusz bedzie to Bożątko [Kupidyn]. GawDworz 16. Skrzydlaste dziecka, Amorkowie mali. Rożnie po drzewach broń swą powieszali. ClaudUstHist 50. Więc Amorkowie, swego iáki táki Dopadszy, one osiadáią ptaki, W rożney postáwie (iaką ktoreń czyni:) Swoiey ná koło pisząc się Bogini [...] To mowiąc [wygłaszając przemowę do młodej pary] oraz z chłopiąt swych dowodnych Záwoła [Wenus] głosem, do tey sprawy zgodnych. Alić natychmiast [...] Pirois żártki, y Ethon zuchwáły W miodzie ogniste umocywszy strzáły [...] Wraz w obie sercá ogień puszczą żywy. ClaudUstHist 54-56.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autorka: BR-K