W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 11.08.2009
ANATOMIK rzecz. m
Słowniki:
Kn, T, L (XVIII), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1617
Formy: lp M. anatomik; ~ lm M. uż. osob. anatomicy
Etymologia: <łac. anatomicus>
Znaczenia:
»uczony zajmujący się budową ciała ludzkiego lub zwierzęcego«: Żaden Anatomik ieszcze do tego czasu nie doszedł wszystkich roześcia y rozpuszczenia żył/ ktore są na niektorych mieyscach tak drobne iako włoski. SykstCiepl 14. Anátomik/ rozbierácz sztuczny źwierząt [...] Anatomicus [...]. Kn 7. A gdy już Anatomik trupa onego głowę otworzył: znalazło się/ że [...] wewnętrzna kość nad nosem/jak sito dziurawa/ czarna/ przepalona y krucha była. GdacPij 49-50. Anatomik, un Anatomique. KulUszDyk 2.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Patrz ANATOMISTA.
Autorka: KS