Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1644

Formy: lp B. antagonią; N. antagonią; Ms. antagoniej; ~ lm B. antagonie

Etymologia: <gr. antagonia>

Znaczenia:

1. »rywalizacja, walka«: O śmierći! niesczęsna śmierći! ktoras to iablko hakiem porwałá! przemierzzły y niesczęsny haku zmierzłe naczynie: ále szkodá ná śmierć nástępować/ szkodá ták ią opprimować/ nikt iey potędze nie zrowna/ káżdy gardłem w tey Antágoniey płáćić muśi/ kto ią chce wybieżeć. WojszOr 266. Hektor [...] w rowne z Achilesem wchodzi antagonie. MikSil 182.

◼ Przenośnie: ◼ Sam tylko rozmaryn, będąc wiecznym staley przyiazni hieroglifikiem, tym samym uprzeyme koncertacye do nieodmięnych zachęca traktatow, im Laskawsze odprawuie antagonie. MikSil 182.

2. »sprzeczność, rozterka«: Y ták w Antágonią wypráwiony [rozum]/ szuka tákowey poćiechy/ ktorąby vkontentowány/ w łzách y threnách zátopiony ánimusz swoy mogł wyswobodźić. WojszOr 48. Traći glans Arabskich Miner złoto: gasną z słonecznemi promieniami wrodzoną certuiące iasnośćią dyamenty przy tey zwłaszcza Iedlońskiey Pulcheryi, ktorey wdźięczná twárzy purpura, y liliami zmieszany rumieniec z zaránną zorzą w beśpieczną idźie Antagonią z starożytnośći Boginiami, y baśliwe albo zawstydza Gratias albo w iedney wszystkie wystawia. DanOstSwada 15.