Data ostatniej modyfikacji: 09.05.2023
*ASYGNATrzecz m, *ASYGNATArzecz ż
Słowniki:
L (assygnaty; bez cyt.), SWil (assygnata), SW (asygnat, asygnata), SJP (asygnata) notują
SStp, SXVI, Kn, T nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1670
Formy: lm D. m asygnatów; B. m albo ż uż. nosob. asygnaty
Etymologia: <łac. asignatio>
Znaczenia:
»dokument będący dowodem zlecenia wypłacenia komu czego«: [Satyr mówi do szlachty:] Wśrubujecie ruinę, bo oni [chłopi] nie mniejszą Wezmą swoję zapłatę i ćwierci borgowe Jaka u was jest praxis, wezmą chleby owe, Które Bóg z asygnatów słusznie liczyć będzie, Widząc gorzkość ubogich, upad tychże wszędzie. SatStesBar II 732. Dała także księżna im. asygnaty na 3 tys. do Skolego imp. podkoniuszynej kor. i 200 tal. na bassetę, dała p. Debolance na wyjezdnym 20 beczek soli, tu w Warszawie na Solcu leżący. SarPam 162.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autorzy: KS, WG