»tułaczka, wałęsanie się, kluczenie; długa, kręta droga«: O więc y rzeki drugie Nátychmiast także/ ktore kędykolwiek długie Zapędy one niosą/ w morze pożądáne Prowádzą błąkániną wody zmordowáne.OvOtwWPrzem34. [...] Wychodźi z miástá swego Osadźcá strapiony/ Iákby nieszczęśćiem mieyscá/ nie swym wyćiśniony: Y potrudzony srodze/ z długiey błąkániny/ Z zbiegłą żoną/ doszedł áż Słowiáńskiey kráiny.OvOtwWPrzem167. [...] Drugirazem muśiałá [Wenus] schnąć w żałośći swoiey/ Pátrzáiąc ná vpadek źle bronioney Troiey. Y rożne błąkániny syná ztrudzonego/ Od ściśnionego morzá strásznie miotánego [...]..OvOtwWPrzem649.