Słownik XVII wieku

Słowniki:
Kn, T, L (bez cyt.), SWil, SW notują
SStp, SXVI, SJP nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1621-1643

Formy: lp M. błagacz

Znaczenia:

1. »ten, który łagodzi, uspokaja, uśmierza, koi kogo lub co«: Błágácz/ Delinitor [...] placandi vim habens. Kn 33. Błagacz. Delinitor. Malditoias. SzyrDict 17. Błagacz. Besänftiger. qui apaïsë. T III 54. Błágácz/ Delinitor [...] der einem überredt/ erweichet. DasHünDict Pp.

2. »dwuletnia roślina z rodziny wiesiołkowatych, o żółtych kwiatach otwierających się wieczorem; Oenothera«: Wiéśiołék źiéle/ wierzbowká/ błágácz. Oenothera, et Oenotheris, et Onuris hilaritatem in vino affert [...] v. Cwikłá pomorska. Kn 1256. błagacz źiele, vid. Wieśiołek. T III 54. Wieśiołek źiele, g. wieśiołka, wierzbowka, błagacz, (oenotheras, salicaria). Weidereich. salicaire, corneille, souci d'eau. T III 2550-2551.

# Użycia metajęzykowe: # Są w nim [zebraniu słów] niektore przystarżałe, ale nie cale z zwyczaiu wyszłe słowa, aczey mogą znowu być zażywane, y do ięzyka przywrocone. Baczność. Badacz. Badanie. Bezbożnik. Bezbramne Miasto. Za bezcenek przedać. Bezcienny widok. Bezdenny. Bezdroże. Bezeceństwo. Bezgłowna Rzeczpospolita. Bezludny Kray. Bezkrolewie. Bezprawie. Bezrżądny. Bezwodny. Bezżenny. Bidzić się z myślami. Biegacz. Biesiadnik. Błagacz. Błagalnia. RzewWKras 202