Słownik XVII wieku

Słowniki:
SXVI, Kn, T, SW, SJP notują
SStp, L, SWil nie notują

Formy: lp M. błaganie; D. błagania; C. błaganiu; B. błaganie; ~ lm M. błagania

Znaczenia:

1. »usilne, pokorne proszenie o co, dopraszanie się czego«: A WMość Panów hac suprema voce proszę [...] abyście mi WMościowie świadkami byli, żem i łaski przez błaganie i niewinności przez justifikacye u króla Imci pana mego szukał pilnie, alem obojga dodzierżeć nie mógł. RadziwKSprawy 598. Za jedną bramą źle w mieście siedzimy, Źle w jednym szyku ojczyzny bronimy, Ofiary Bogu, nabożeństwa różne, Błagania nieba - sposoby to próżne. SarbMTwarSLirBar I 452.

2. »kojenie, uśmierzanie, łagodzenie słowami lub czynem, przepraszanie, uspokajanie; jednanie sobie kogo«: Aleksandrę mu piękną i to miasto dała, Która je potem swojem imieniem nazwała, Ale tak, aby prawo ono i sam chował I potomek, co po niem będzie następował, Aby każdy przychodzień, co do tego kraju Trafi się, obrać sobie mógł według zwyczaju Albo umrzeć ofiarą na bogów błaganie, Albo z dziesięcią mężów mieć bój i potkanie. ArKochOrlCz II 128. Błagánie/ Mitigatio, Placatio [...] Placamenta deûm [...] Propitiationes pericula auertunt [...]. Kn 33. Błagániu rzecz służąca/ Placamen [...]. Kn 33. Błagániu służący/ błagáiący [...] Placendi vim habens. Kn 33. Wźiąwszy ten list, posyłam Przyiáćioł do Wárszáwy dla błagánia, aby nic nie zbyło wemnie winney vniżonośći, y żeby zá hárdość iáką milczenie moie poczytáne, nie vczyniło rozruchow publicznych. LubJMan 38. [...] ktoż wie iáki nam ieszcze w Niebie ná czynienie Pokuty, ná błagánie zagniewánego BOGA, ná otrzymánie miłosierdzia Iego czás y termin náznáczony, czyli to 40 lat, czyli 40 Miesięcy, czyli 40 momentow, czyli moment ieden. DanOstSwada V, 21. Błaganie. Besänftigung/ Begütigung. adoucissement; l'action de modérer la colére de qu. T III 54. Błágánie/ Propitiatio/ Placatio [...] versöhnung/ befriedigung. DasHünDict Pp.