Słownik XVII wieku

Znaczenia:

»rodzaj rudy żelaznej«: Iest záśię táka rudá w ktorey też Miedz bywa/ ALe záwżdy żelázo nie powárne dawa. Wszákoż onę surowość w niey błotnicá psuie/ Kiedy iey do niey przydawa/ á z nią ią szmelcuie. RoźOff G2. Iest iescze druga rudá inákszey własnosći Niż tá pierwsza/ ná błoćiech náyduią iey dośći/ Leży w wodźie pod razem zową ią błotnicą/ A mogłby ią (prze cnotę iey) názwáć złotnicą. Bárzo spieszna ná dęćie nie trzebá iey palić/ Tylko wypłokawszy ią z piasku ná piec wálić. Przechodźi w swey plennośći rud wszytkich rodzáie/ Ieno iże żelázo bárzo krewkie dáie. RoźOff G3. Iesli ták bárzo szmelcowna że też iák błotnicá/ Może bydź bez palenia sádzona do piecá [ruda piekarska zwana też zyglińską]. RoźOff G4.

BŁOTNICA ż

Formy: lp M. Błotnica

Znaczenia:

»nazwa wsi«: I. Ruda skalista koloru wiśniowo-czerwonawego; z wierzchu ma nieiaką szarawość, w śrzodku czerwonawość; znayduie się w górze zwaney Kobyla Góra, która leży między wsiami Stąporków i Błotnica, należącemi dziedzictwem do JW. Mikołaia Małachowskiego Woiewody Sieradzkiego. OsińOpis 31.

[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]