Słownik XVII wieku

Słowniki:
Kn, L (XVII), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI, T nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1621-1643

Formy: lp M. błotnik; B. uż. żyw. błotnika; uż. nżyw. błotnik; ~ lm M. uż. nosob. błotniki

Znaczenia:

1. »osoba zajmująca się oczyszczaniem ulic z błota«: BOUEUR [...] Stercorarius. Lutarius [...] BŁOTNIK, Karownik, co ulicę czyści y błoto wywozi z miasta. DanKolaDyk I, 216.

2. »bryła soli zanieczyszczonej, mającej kolor zielony«: Błotnik mieć trzebá przy Owczárniey, áby się nim krzepiły y pośiláły, ták dla motelic iáko że się dobrze przytym spráwuią Owce. HaurEk 31. Błotniká solne[g]o przysposobić, dla Owiec, krochmal robić. HaurEk 113. Błotniki i torby nikomu bez wyraźnej ordynacyi inspekcyi żupnej generalnej wydawane być nie mają. InsGór 1735 92. Błotniki żadne bez wiadomości i dyspozycyi przełożonych z dołu wydawane być nie powinny, a kiedykolwiek się z rozkazu zwierzchności żupnej wydawać będą, tedy zawsze w regestrze osobliwym na to postanowionym w kancelaryi konotowane być powinny. InsGór 1743 174.

3. »drapieżna ryba z rodziny tuńczykowatych, o długości ciała do 3 m., jadalna, występująca w Morzu Śródziemnym i Oceanie Atlantyckim; Thunnus thynnus«: Tunczyk rybá morska [...] Bágnik et Błotnik [...] Thunnus vel thynnus [...]. Kn 1164.