1.prawn.»wymierzać komu karę pozbawienia praw skutkującą wygnaniem; wymierzać komu karę wygnania z jakiego obszaru«:
Rekcja: kogo
Ostrácism zwano v Grekow/ karánie [...] kiedy ludzi tákich ktorzy się nád insze/ bądź to bogáctwy/ bądź záchowániem ludzkim/ bądź potężnością iaką wynosili/ áby ich poniżyli/ y z inszymi zrownáli/ [...] wyganiáli z Rzeczypospolitey/ y bándizowáli do dziesiąci lat.PetrSPolit I313. Akkoná/ ktory był herstem tego wszystkiego/ srogim dekretem zdał [Juliusz Cezar]/ y wedle opisu práwá Oyczystego skarał/ drudzy boiąc sie by ich niewyiáwiono vciekli/ tych on bándyzował.CezWargFranc152.
2.»wycofywać z obiegu, z użycia«: Bándyzowáć záś wszytkę [zepsutą] monetę/ iest extremum, et desperatu[m], i tylko to raz uszło. Ná wywabienie tey monety/ ktorey iest tak wiele/ trzebáby dwieście Poborow.PisMów II111.
»ukarany wygnaniem«: Ktorzy się sprzeciwiáią celowi Rzeczypospolitey wszytkiey/ y psuią iey koniec/ dla ktorego postánowiona iest/ ci máią być słusznie oddaleni y bándizowáni od Rzeczypospolitey.PetrSPolit I313.