Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1681

Formy: lp M. bankietniś

Znaczenia:

ekspr. »ten, kto lubi brać udział w biesiadach, ucztach; hulaka, utracjusz«: DAIĘ DO MEGO PRZEDŚIĘWŹIĘĆIA PRZYCZYNĘ, częmu zubożał ten Syn Márnotrawny? że báńkietował, częstował. [...] Począł żebráczeć, i głod ćierpieć, bo nic rozrzutnośći nie mász dosyć. Ale ten bánkietniś [syn chciwy na majątek rodziców] ma tę, i drugą Kámięnice, ten i drugi Folwárk, máło to ná niego. MłodzKaz I, 209.