Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: *BANKIETNY, *BAŃKIETNY

Słowniki:
L (XVII- XVIII), SWil, SW notują
SStp, SXVI, Kn, T, SJP nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1604

Formy: lp D. ż bankietnej; lm M. mos bankietni; B. nmos bankietne // bańkietne

Znaczenia:

»związany z bankietem, ucztą«: Rospuści gębę [człowiek] wbánkietne przysmáki/ W drogi źwierz/ w ryby/ w ptáki/ Brzuch choynie poi/ kárk stroynie zieżywszy/ A wtym robak szcżęśliwszy. JurkPieś E. Pełne winá winne, pełne piwne, miodowe, stołowe, báńkietne, w-krotce zpełniał [syn marnotrawny], Consummavit, dla tego też consumpsit, ztrácił, zá consummo, dopełniam, idźie consumo trácę, recte per hoc, illud explicatur. MłodzKaz I, 209. Iuż zemdlona uciecha bánkietney godziny Minęła, Cár [cesarz rzymski] na długie w nocy się rozmowy Zábiera, ná naywyzszym mieyscu temi słowy Achorá w białey komży pyta siedzącego. LucBardzFar 180-181.

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ mąż bankietny »członek kolegium złożonego z siedmiu kapłanów, których zadaniem było urządzanie uczty na cześć Jowisza podczas uroczystości w starożytnym Rzymie«: Naprzod idą Biskupi swiątnic przełożeni, Potym Popi Gabiyskim rzędem postrojęni [...] W tym biegli w ptasżych głosach sypią się wiesżczkowie Y śiédm męże bánkietni, zá niemi skoczkowie. LucBardzFar 15.