W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 25.09.2024
BANKIETOWANIE rzecz. n
Słowniki:
Kn, T, SWil (pod: bankietować), SW notują
SStp, SXVI, L, SJP nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1621-1643
Formy: lp M. bankietowanie; D. bankietowania
Znaczenia:
1. »ucztowanie, biesiadowanie«: Bánkiétowánie/ vide Bieśiádá 1. Kn 14. Iest dość czasu do stroiow/ do bánkietowánia/ Iest do tańcow/ do żártow/ iest y do kart gránia [...]. ŁączZwier B. Bankietowanie. das Schmausen. banquetement. T III 23.
2. »częstowanie kogo, podejmowanie kogo bankietem«: Chrystus Iezus/ secundùm ordinem Melchisedech, Pontifex factus in aeternum dáleko bánkietem swoim przewyższył Caenas Pontificales Romanorum, bo nie tylko do bánkietowánia miał Caenaculum grande stratum, ále też wszytkich swoich Cõuiuas co z nim v stołu śiedźieli poczynił Biskupámi/ y dał im moc ná odpuszczenie grzechow. StarKaz 63.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Patrz bankiecik, bankiet, *bankietowanie się.
Autorzy: DL, WM