Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1649

Formy: lp D. bankietownika; ~ lm M. uż. osob. bankietownicy

Znaczenia:

»ten, kto uczestniczy w uczcie, biesiadzie; ten, kto lubi brać udział w biesiadach, ucztach«: Tákże potwárcy/ wykrętarze/ pieniácze/ fałszerze/ y wszyscy nieprawdę miłuiący/ zápáłáć się muszą; ábowiem Tradiditillos Deus in passiones ignominiae. Przy nich stáną y piiacy/ bánkietownicy/ stroie wymyśláiący/ y pompę tego świátá miłuiący. StarKaz 103.

◼ Przenośnie: ◼ [...] Gdy przyidźie Duch prawdy, nauczy was wszelkiey prawdy; przez co Pán pokázał iż to práwie Boski bankiet ná ktorym ludźie do miłośći Boskiey wzbudzáią się/ y naywyższego bánkietowniká Duchá ś. gotuią się. BanHist 86-87.