W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 28.08.2014
BARDON rzecz. m
Słowniki:
SXVI, L (XVII-XVIII), SWil, SW, SJP notują
SStp, Kn, T nie notują
Formy: lp M. bardon; ~ lm M. uż. nosob. bardony
Etymologia: <bardun, z niem.>
Znaczenia:
»strunowy instrument muzyczny«: Jey [lutni] strony są/ Krol/ Kápłan/ Ołtarz/ Kościoł/ Wiárá. Te pięć czynią quinternę. A lutenna miárá Będzie práwie z Pospolstwem: to ácz stroná gruba/ Jednák z wdzięczney skłádności/ káżdey stronie luba/ Gdy do tego [muzyki lutni] náwiążą zacne dwá bárdony/ Coby brzmiáły oktawą káżdemu z swey strony; Pierwsza cnocie Nagrodá niech brzmi dobrym z chwałą/ Echo znáczne rozwodząc w ich cześć okazáłą. Drugi záś bárdon Kárność/ podobny cięciwie Miązszy/ á rzadko hucząc w domy żáłobliwie/ Gdy go w sąd spráwiedliwy plektrá uderzáią/ Niech głowy hárdodurne z rámion złych spadaią. JurkLut A3v.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Patrz *BARDONA.
Autorka: KS