W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 16.02.2024
BEKANIE rzecz. n
Słowniki:
SXVI, SWil (w in. zn.), SW, SJP notują
SStp, Kn, T, L nie notują
Formy: lp M. bekanie; D. bekania
Znaczenia:
»wydawanie przez zwierzęta jak np. owce, barany, jelenie głosu bee, bek«: Bekanie Balatus. SłowPolŁac 2. JENTEK Grzela, Banachu, Kopera! – słyszyszże to śpiewanie? KOPERA Hej, byś ty spał, a nie drwił – krowieć to bekanie! AktPasOkoń 176. Psammeticus Krol Egyptski, chcąc wziąć probę y mieć experientiam, czyli człek naturalny, esencyalny, y od BOGA determinowany ma głos, y iaki, dwoie dzieci od piersi wziąwszy, na osobnym z kozą kazał zamknąć mieyscu, y dociekł, że te przyszedłszy ad Annos discretionis, y przed Krola przywiedzione, te słowa wymowiły: Bec, Bec, co z ięzyka Frygskiego znaczy chleb, iako swiadczy Herodotus Lib: 2 in Eutherpe. Co albo merô casu stało się podobno, że te słowa, zdały się sonare quid simile ięzykowi Frygskiemu; albo że dzieci od kozy kármione, beczącey, bekania tego Bec, Bec, nauczyli się. ChmielAteny1755 I 85.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autor: WM