Słownik XVII wieku

Słowniki:
Kn, T, L (bez cyt.), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1621-1643

Formy: bezok. beknąć; ~ cz. prze. lp m 3. os. beknął; ż 3. os. beknęła; ~ cz. przy. pr. lp 1. os. beknę

Znaczenia:

»o zwierzętach jak np. owce, barany, jelenie: wydać głos bee, ryknąć, zaryczeć«: Béknąć/ vide Záryczeć. Kn 19. Beknąć. Immugire, rugire. Baubteret. SzyrDict 10. Trafiło sie w jednym miasteczku, leczył kantora na gardziel opuchły i puszczając mu krew z lewej pięty, tak barzo on kantor beknął, aż kilka balków z powały spadło i onego cygana przytłukły. SzemTorBad 318. Bekam, v. m. F. beknę. bloecken. bêler. § koza beknęła. T III 31. Beknąć vid. Bekam. T III 32. Usłyszałam nayprzod, iż ktoś przerażliwie beknął, potym krzyczeć począł, i często powtarzać: Wabias… KrajMPodol 50 nlb.