Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: BEZECNIE, BEZECZNIE

Słowniki:
T notują
SStp (?), SXVI (?), Kn (?), L (?), SWil (?), SW (?), SJP (?) nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1650

Formy: bezecznie // bezecnie

Znaczenia:

»niecnie, haniebnie, niegodziwie«: Ięzykiem kozdego ziemiániná bezecnie tykaiąc/ przechodzisz po ziemi? BanHist 116-117. Cnotliwym y Rzeczpospolitą kocháiącym, nierozdzielnie Práwá Pospolite, zá formę y drogę życia máiącym gniew nieubłagány, y od Stołká Pánskiego auersią, z niewstydliwey y niezbożney gęby fałszywie y bezecznie tytuł im złych Synow dány. LubJMan 14. Anno D[omi]ni 1688 Die 27 Ianuarij Był Seym w Grodnie ktory sie bardzo dziwnie odprawował, bo nieobrawszy Marszałka rozerwali go Die 4 Martij [...] zwielkim podziwieniem Całey Korony, bo podobno y razu tak bezecnie sie nierozrywał w Polscze. WilczPam 43. Wenceslaus albo Wacław Syn jego, tak zył bezecnie Ze go Elektorowie R 1400 detronizowali. IntrHist 192. Leżącego [Józafata] ná ziemi, czym kto mogł, bili, kłoli, zá włosy y brodę targáli, włoczyli, trudno opisać, iáko okrutnie y bezecnie nád niewinnym się pastwili. NiesKor II 759. Bezecznie, adv. 1) hesslich. 2) schelmischer, schändlicher Weise. 1) laidement, d'une manière diforme; hideusement. 2) avec infamie, ignominieusement. T III 36. Kápłan ktory Mszy odprawował sześć Kommunikántow, ktore był nágotował dla Kápitanow, záwinął w Korporał, y pod kámieniem zákrył, żeby ich Pogáństwo, gdyby zwyciężyło nienálázło, y z niemi się bezecnie nie obeszło. TylkStrom 66.