W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 13.09.2016
BIAŁAWIEC rzecz. m
Słowniki:
Kn, T, L (XVII), SWil, SW notują
SStp, SXVI, SJP nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1613
Formy: lp M. białawiec; N. białawcem
Znaczenia:
»roślina zielna z rodziny różowatych, srebrnik, Potentilla«: Białáwiec/ ábo Srebrnik włoski. Rozdz. 92. Leucas, Leuce [et] Leucea, Mesoleucon, Argentina, Mompeliaca. Welsch Sylberkraut/ oder Silberkraut von Mompelier. SyrZiel 315. Białáwiec/ ktory Srebrnikiem zowiemy włoskim. Zowiemy go y ziebrem/ ábo białym ziebrem Także Sczyrzycą. SyrZiel 315. Białáwcem podobáło się go nam miánowáć/ od białości lsnącego listu. SyrZiel 316.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autorka: KS