W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 06.12.2018
BICZOWNIK rzecz. m
Słowniki:
SXVI, Kn, T, L, SWil, SW, SJP notują
SStp nie notują
Formy: lp M. biczownik; ~ lm D. biczowników
Znaczenia:
1. »ten, co biczuje«: Biczownik co biczuie [...] (flagellator). Kn 26. Biczownik/ co biczuie. Flagellator. Płakieias/ kuris płaka. SzyrDict 14. Biczownik co biczuie. Peitscher. foüeteur, qui aime à foüeter. T III 42.
2. »członek sekty średniowiecznej umartwiający się biczowaniem«: Sekta biczownikow z Węgier do Polski przyszła ale gdy obaczono fałeszne nabozenstwo pokarano onych. DrobOpow 148.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autorzy: EM-P, WG