ZALĄŻEK ARTYKUŁU HASŁOWEGO Data ostatniej modyfikacji: 12.01.2012
BIELNIK rzecz. m
Słowniki:
SXVI, Kn, T, L, SWil, SW, SJP notują
SStp nie notują
Formy: lp M. bielnik; Ms. bielniku
Znaczenia:
1. »miejsce wybielania przędzy a. płótna, blech«: Biélnik/ vide Blech./ Bielona ściáná v. Pobiélony. Kn 28. Stawki na bielniku przed owczarnią 2 podle siebie, z nich jeden pusty. InwKal I 513.
2. »rzemieślnik wybielający przędzę, płótna«: Bléch/ biélnik/ [...] vide Folusz. vide Fárbierz stároświécki. Kn 34. Murarz/ (fr. Masson)/ Bielnik/ (fr. Blanchisseur)/ szermierz. PolPar 147.
# Użycia metajęzykowe: # Vocabula Polonica obsoleta, barbara, et inusitata [...] Bielnik Bierká Biermuszká Bindarz Bluźnierz Bobruię. WojnaInst 148
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autorka: KS