W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 17.06.2020
BIESAGArzecz ż, *BIESAGrzecz m
Słowniki:
SStp (bisagi, bisahy), SXVI, Kn, T, L, SWil, SW, SJP notują
Formy: lp M. ż biesaga; Ms. m biesagu; ~ lm M. m albo ż uż. nosob. biesagi; B. m albo ż uż. nosob. biesagi; N. m albo ż biesagami
Etymologia: <łac. bisaccium>
Znaczenia:
zwykle z lm »podwójny wór wkładany na piersi i plecy człowieka lub przewieszany na grzbiecie zwierzęcia«: Biesaga Mantica LodDict 7/1. Ubranie rozdarł na płocie, Trzewiki zostały w błocie. Biesagi mu świnie zjadły, Kiedy go, siedząc opadły. MinSow 305. [...] zbiorą naprzod niemáłą summę z iáłmużny y włożywszy ią sobie w biesági przepowiádáią kazánie ludzoim. BotŁęczRel IV 141. Mnichowi dawszy ieść/ trzebá mu y w biesági włożyć. RysProv IX, 3. Zak chudziná nie ma nic chudy/ blády/ nági/ W Szkole niemász nic tylko łatáne biesági. DzwonRusz A4v. Wziąłem torbę i biesagi, kobielą, choboty; Ująłem się żebraniny, dziadowskiej roboty. SejmPiek 51. Biesági/ Mantica duplex, qualem Aesopus affingebat hominibus [...] Bisaccium asino impositum [...] id est geminus saccus. Kn 29. Pańszczyzna twoja (do tercjana) msze i nieszpory, wykrzykaj często, choć głos niespory, Biesagi na grzbiecie I zimie, i lecie. RelBar II, 764. Ojcom jezuitom jałmużny, którzy chodzili z biesagami. ŁugowPodr 277. Mantica Biessagi, kapsa SłowPolŁac 84. Wszytki kijacy głodni, którzy miasto walki Wytrząsali biesagi babom i kobiałki. PasPam 158. [tytuł: Żebrakowi] Nosił cesarz purpurę, ja swoje biesagi; Teraz, jako się rodził, leży ze mną nagi. PotNagKuk I 443. Był ten, co suknię przedał i ledwie nie nagi Szedł od faryny, wziąwszy na ramię biesagi. PotFraszBrück II 296. Przyszedł [...] szlachcic, ledwie że nie nagi, Grzbiet mu, miasto koszule, odziały biesagi. PotFraszBrück II 520. BISSAC (Sac double) [...] SAKWY biesagi wor dwoisty. DanKolaDyk I, 199. Zemściey się mężu małżeńskiey sromoty Hetmańskiey oraz, twey y mey zniewagi, A nie każ żywić dłużey tey niecnoty, Zá bespieczeństwo, y takie odwagi, Do teyli przyszedł ieden chłystek do tey Smiałości nosząc nie dawno biesagi Ze się o Wielką, ważył Hetmanową Nie zbubisz li go: ia przypłącę głową. ChrośJóz1745 F5v. Biesagi, plur. Duersack. un besace; bissac; fauconniére; gibeciére double. T III 46. Biesági/ Mantica, cae. g. f. Ein Knapsack der hinten und vornen abhanget DasHünDict nlb..
Przenośnie: [...] sławę którą po sobie wszędy zostawują, (sc. Elearzy) w biesagi swojej złości, na wieczne jej zagrzebie - nie do skarbu zazdrości pilniej zbierając, niż Żydzi mannę na puszczy (sc. Zoile). DembPrzew 45. ◼ Kto záś ubogi w rozum/ odárty w cnotę/ zápomniawszy siebie sámego/ pyta o drugich: A ty kto? rad zbiera grzechy cudze/ y kłádzie że w biesági przed sobnie/ swoie w tył porzuca. BirkNiedz 33.
Związki nieprzyporządkowane do znaczeń:
Związki frazeologiczne: z biesagami chodzić: Między nami Z biesagami Jedne chodzą GrochWiersze 339.
# Użycia metajęzykowe: # Singulari carent, nomina biesági, biodrá, bliźniętá bobowiny borowki cęgi. WojnaInst 50
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autorka: MM