»zajmujący się biesagami, noszący biesagi«: A przy psiech ma zostać dojeżdżacz, myśliwiec biesagowy i łowczy albo myśliwiec starszy; ba i on bakałarz, co przedtem psów dojeżdżał, a teraz ma nad uczniem jeździć.OstrorMyślTur49. A ma przytem myśliwiec biczem, który ma mieć nakształt woźniczego, po krzakach chlastać, i koniem je wykręcać, jako i ów bakałarz co nad nim jeździ i biesagowy chłopiec.OstrorMyślTur50. [...] wytrąbże je [psy] z lasa. A wtenczas trzeba trąbić powłokiem, co najdłuższym tonem. Jeśli się nie możesz którego dotrąbić, podeślijże chłopca biesagowego, ba i którego szczwacza.OstrorMyślTur52.
Związki nieprzyporządkowane do znaczeń:
▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe:
▲ chłopiec biesagowy (sz. zm.): A ma przytem myśliwiec biczem, który ma mieć nakształt woźniczego, po krzakach chlastać i koniem je wykręcać, jako i ów bakałarz co nad nim jeździ, i biesagowy chłopiec.OstrorMyślTur50. Wytrąbże je [psy] z lasa. A wtenczas trzeba trąbić powłokiem, co najdłuższym tonem. Jeśli się nie możesz którego dotrąbić, podeślijże chłopca biesagowego, ba i którego szczwacza.OstrorMyślTur52.
◆ Związki frazeologiczne:
◆ biesagowe słowo »słowo dwuznaczne, fałszywe«: