Słownik XVII wieku

Słowniki:
SXVI, Kn, T, L (XVI-XVII), SWil, SW, SJP notują
SStp nie notują

Formy: bezok. biesiadować; ~ cz. ter. lp 1. os. biesiaduję; 3. os. biesiaduje; lm 3. os. biesiadują; ~ cz. prze. lp m 3. os. biesiadował; lm mos 3. os. biesiadowali

Znaczenia:

1. »ucztować, bawić się, hulać«: Co abowiem może bydź sroższego, y obiążliwszego, iáko gdy te niezbożne białegłowy zdrowia ludzi y bydłá rozmáicie pozbawiáią? [...] á nákoniec iáwnie z szátány przymierze wziąwszy z nimi bespiecznie obcuią, biesiáduią, y (co áz brzydko wspomnieć) z nimi społkowánie cielesne odpráwuią? SpInZąbMłot przedm.. ...i kto nie musi takiej prace podejmować, a nie jest myśliwy, woli biesiadować, kosterować, albo się jaka siedzianą zabawką, a często niedobrą bawić, a po prostemu legartować, i tak ociężeje i zgnuśnieje. OstrorMyślTur 5. BJádá tobie ziemio/ ktorey Krol jest dziecięciem y ktorey Książętá ráno biesiádują. Błogosłáwionaś ty ziemio/ ktorey Krol jest Synem zacnych: á ktorey Książętá czásu słusznego jadáją dla posilenia/ á nie dla opilstwá. BG Koh 10, 16-17. Łabuię/ [...] Diem bonum, laetum, felicem ago [...] In otio dego [...] v. Biesiaduię. Dogadzam sobie. Rozgárdiás stroię. Roskosznie żyię. Kn 342. Bo dawni, zwykli byli lecie biesiádowáć, pod drzewy iáworowemi, gdyż te liściem swoim szerokim, doskonały chłod przynoszą lecie... OvOtwWPrzem 394. Piąta [przyczyna], áby w grzech iáki sprosny nie wpádli. Y ták gdy sobie synowie Jobowi z siostrámi biesiádowáli y podpiiáli/ áby było nie przyszło do grzechu iákiego między nimi. Pan Bog kazał Czártu dom ná nich obálić/ áby ták bez grzechu / lubo to z záfrasowániem Oycowskiem stáwili się przed máiestat iego. StarKaz 386. Dobry to záiste Bankiet gdzie są rozmowy litości pełne nad krewkością ludzką. Dlátego też biesiadowáł [Jezus] przy swoiey ostatniey biesiedzie y o miłości ku bliźniemu... BanHist 79. Takić był on Krol Thebáński Epaminondas, ktory gdy Thebáńczycy wszyscy biesiádowali (dobrey myśli byli/ jedli/ pili) on sam tylko trzeźwo się chował/ y po mieście się przechadzał/ jákoby o czym myśląc. GdacPij 37. z Przyiacioły biesiáduie er isset mit seinen Freunden. KellGram 63. Biesiaduię. 1) schmausen, gastieren. [...] 1) festiner, banqueter, fetoier. T III 47.

2. »podejmować gości, urządzać ucztę, biesiadę«: Biésiáduię / bánkiétuię/. Conuiuor [...] Concelebro, apparo, instituo conuiuia [...] vide Czéstuię. Kn 29. Czestuię kogo dobrze/ źle. [...] Jákoś ie czestował. [...] źle vczestowáć. [...] Vczestuycie go ták że nie tráfi do domu. [...] v. Biesiáduię. Wybiiam kogo. Kn 103. Biesiaduię. [...] 2) fortkommen, zunehmen sich gerne aufhalten/ von Thieren und Pflantzen [...] 2) revenir, avancer, seplaire en un lieu; aimer une terre, en parlant des animaux [et] des plantes. T III 47.