W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 02.01.2024
BINDARZYK rzecz. m
Słowniki:
SXVI, Kn, T, L (XVI-XVII), SWil, SW notują
SStp, SJP nie notują
Formy: lp M. bindarzyk; B. uż. nżyw. bindarzyk
Etymologia: <niem. Bindwerk>
Znaczenia:
»ogród kwiatowy lub ziołowy, wirydarz«: Bindarz/ bindarzyk. vide Wirydarz. Kn 31. Viridarium Bindarzik ogrodek do ziol. SłowPolŁac 143. Z tegoż alkierza drzwi na bindarzyk na zawiasach. InwKal I 198. Wyszedłszy ze dworu ex opposito stoi bindarzyk płotem w sztacheciki ogrodzony. InwKal I 767. Bindarz, Bindarzyk, obs. ein Lust-Garten. jardin de plaisance. T III 49.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Patrz bindarz.
Autor: WM