Słownik XVII wieku

Znaczenia:

1. »o barwie mającej słabą intensywność, jasno, białawo, żółtawo«: Mylą się ktorzy rozumieią y twierdzą Wilup Dzięcielnice bydź osobliwym zielem. Tákże ci ktorzy go kwiátem Dzięcieliny vdáią/ á kwiátem zielonym bydź go mienią/ gdyż áni korzenia żadnego niema skądby wyrastał áni kwiátu zielonego/ ieno niekiedy biały/ niekiedy bládo bronatny/ ábo blado pobronatniáły. SyrZiel 505. Ieśli záś [...] kropkámi krew kápie/ ábo z ostrością/ ábo z białością/ y serwatczáno ábo bládo/ krwie máło znáć śmierdząco y cienko [...] uznasz/ k temu ieśli iáka zwierzchnia przyczyná stáłá się. CiachPrzyp E2. Odległe á nowo odkryte Indie/ Ameriki/ Iáponie/ dla hándlow/ y dla bladobłyszczącego się złotá [...] náwiedzáią. KalCuda 13-14. Wody stoku [...] ktore były przedtym niezwyczaynie zimne, uczynili ciepłymi, podpaliwszy ie z spodku kliiem ziemnym, we czczych żełach ziemie się kurzącym, y siárką bládogoráiącą. OvOtwWPrzem 500.

2. »mało wyraźnie, lekko, słabo«: Naprzod zielone [liście łobody]/ potym bládożołcieie/ á ku stárości czerwienieie/ podczas też żółcieie. SyrZiel 1105. Żołcieię bládo iásno/ v. Płowiéię. Kn 1445. Łatwo zaś wąglem ábo ołowkiem iákim wyrázniey sobie określisz to, co wąglik blado był naznaczył przez szpilkowe przepchnienia. SekrWyj 35.