W TRAKCIE OPRACOWANIA
Data ostatniej modyfikacji: 21.02.2019
Znaczenia: »człowiek mówiący bzdury, sprośności; gaduła«: Blázgoń/ głupiomowny/ plugáwomowny/ Morologus, [...] Oscus, [...] Scurrilis homo, [...] Scurra improbissimus, [...] Opicus. Kn 34.
Plugáwy w-mowié/ v. Blázgoń. Kn 715.
Sprosnomowny/ [...] v. Blázgoń. Kn 1052.
Chciał bowiem Bog ná tym Mężu pokázáć, czego się w onym drugim żywocie wszyscy Blázgoniowie y niewstydliwi Gębalowie spodziewáć máją, zwłasczá, że owi wszyscy ludzie wszeteczni y plugáwomowni, ktorzy tak gębę niewypárzoną máją, że im z niey nic dobrego nie wychodzi [...] tego doznáją. GdacPan 77.
FAT [...] GŁUPI nikczemny podły ládaco blazgoń Dubiel. DanKolaDyk II, 14.
JASEUR [...] GADUŁA plotka blazgon. DanKolaDyk II, 137.
BAVARD [...] Futilis et importunus loquutor. BLAZGON co wiele mowi nieuważny co wszystko wygada co wie. DanKolaDyk I, 183.
BAILLEUR [...] BLAZGON co gada woła ladaco. DanKolaDyk I, 225.
CAUSER (Celuy qui parle trop ou qui parle indiscrement.) Garrulus, i. GADUŁA co wiele álbo nieuwaznie mowi, Blazgoń. DanKolaDyk I, 267.
Blazgoń, głupiomowny. nårrischer Plausrer, alberner Schwåtzer. radoteur, claquedent, qui dit des impertinences ou des faletez; babillard impertinent; fagotin. T III 56.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]