W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 24.02.2016
BLECHOWAĆ czas. ndk
Warianty fonetyczne: BLECHOWAĆ, BLICHOWAĆ
Słowniki:
T, L (XVII), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI, Kn nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1675
Formy: bezok. blechować // blichować; ~ cz. ter. lp 1. os. blechuję; ~ cz. prze. lp ż 3. os. blechowała
Etymologia: <niem. Bleichen>
Znaczenia:
1. »bielić, wybielać«: Máy [...] Płotna blechować kiedy naylepiey. HaurEk nlb (Memoryał). Niewielka tedy konsolacyja i tylko prawdziwie złe wewnętrzne pokrywające lekarstwo, z którym w essencyjalnych rzeczach nigdy sejmy nie będą dochodzić. [...] Blechować to jest mizerną lopiąnkę i dziury gdzieniegdzie łatać, nie z fundamentu co radzić. Niewiele taka polityka i politycy warci. KonSSpos 129. Blechuię. bleichen Leinwand, Wachs. blanchir de la toile, de la cire. T III 57. Westyjarza praca cała, Jeśli się wyblichowała Bielizna - tego pilnować, A jeśli nie, to blichować. MelScholBar II 761.
2. »używać bielidła w celu rozjaśnienia cery«: Czy znáć teraz miedzy wámi [...] ktora [...] modno blechowáłá. Wodkámi się záwsze myłá. CompMed 707-708.
# Użycia metajęzykowe: # Verba [...] Bleichen Blechowáć WojnaInst 175
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
BLECHOWANY
im. przym. bier.
Formy: odmiana złożona lp M. m blechowany; N. m blechowanym
Znaczenia:
»wybielany«: Woskiem świeżym nieblechowánym, dziurę wypruchniáłą [w zębie] zálepić, często inszy odmieniáiąc, drugiego nie zárázi Sąsiádá. HaurSkarb 385. wosk iary, sam przez się biały nieblechowany. Jungfer-Wachs, so von Natur weisz ist. cire vierge; cire blanche sans étre blanchie. T III 2606.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autorka: DA