Słownik XVII wieku

Słowniki:
SStp (indeks), SXVI, T, L, SWil, SJP notują
Kn, SW (?) nie notują

Formy: lp M. bojar; ~ lm M. uż. osob. bojarowie; D. bojarów; B. uż. osob. bojar

Etymologia: <rus. bojarin>

Znaczenia:

»szlachcic w dawnej Rosji i na Litwie; bojarzyn«: Bojarowie [...] poczęli powiedać pospólstwu, jako nazajutrz wszytkich dumnych Bojar [...] wybić miał, jeratykiem, rozstrygą (co się po naszemu rozumie: apostata), duszokrajcą nazywając go [Dymitra Samozwańca]. NiemPam . To było pospolite ruszenie Baiorowie [!] znaczni. PasPam 108. Stało tam Boiarow 6. w tamtey gospodzie. PasPam 168v-169. Boiar, Boiarzyn. Bojar oder Edelmann im Moscau und Lithauen. Boïar; c'est un gentilhomme en Moscovie & en Lituanie. T III 67.

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ bojar dumny »bojar uprawniony do zasiadania w radziecarskiej, Dumie«: Trębecki [Trubecki] leci... z dziesiącią Chorągwi Buiarów [!] Dumnych. PasPam 94v. Woiewodow kniaziow Boiarow Dumnych naginęło siła. PasPam 97v. Kaydany ktore na nas zgotowali Sami się Słusznie nimi nabrząkali Takami woząc Dumni Boiarowie Wały y Groble iako Niepanowie (tu może: butni, pyszni). PasPam 110v.