W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 24.04.2025
*BRAWOWNIK rzecz. m
Słowniki:
nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1677-1690
Formy: lp B. uż. żyw. brawownika
Znaczenia:
»człowiek zuchwały, zawadiaka«: NA JEDNEGO BRAWOWNIKA POD GOŁĘBIEM Muchami malkontentów, bąkiem nazwał, żartem, Hetmana i marszałka, sam będąc bękartem, Bo żadnego z tych wszytkich nie mogę zwać synem, Co matkę zabijali wonczas pod Lublinem. PotFrasz1Kuk II 124.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Patrz *braw.
Autor: WM