Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: BRUKARZ, *BURKARŻ

Słowniki:
SStp, SXVI (w in. zn.), Kn, T, L, SWil, SW, SJP notują

Formy: lp M. brukarz; N. brukarzem; ~ lm M. uż. osob. brukarze; C. brukarzom // burkarżom

Znaczenia:

»człowiek zajmujący się układaniem →bruków, posadzek«: Vważam bowiem/ zkądby oni tákie summy zbieráli? ponieważ się áni gospodárstwem báwią; nie orzą/ nie śieią/ áni inszych/ co przyćięższym są/ robot ponoszą; ále ná nie pospolićie Chrześćian náymuiąy záżywáią; przetoż nie vyźrzysz Zydá Kowalem/ Cieślą/ Mularzem/ Brukárzem/ Grábárzem/ bo mu się to wszytko ieszcze w Egyptćie vprzykrzyło: ále tylko/ Złotnikiem/ Kuśnierzem/ Kráwcem/ Szmuklerzem/ ábo też gdy się lichwą y kramową máchlaniną zápomoże/ Arendarzem. GrodDysk Eiijv. Brukarz [...] Lithostrota [...]. Kn 47. Brukarz. Lithostrota [...] Pagrindeias kielu. SzyrDict 23. Burkarżom y odnaprawienia Dachu Dałe[m] [zapłatę] [...]. KunReg 101v. Burkarżom Co powyrownywali Doły po kamianicy [zapłacić] [...]. KunReg 102v. Brukarzom w wodnaj [!] bramie i dalej brukującym [zapłacić] KsKamPolPom V 179. Brukarz Steinsetzer. KellGram 235. CARRELEUR [...] (Qui carrele et pave les chambres.) Qui latribus loca sternit. POKŁADACZ posadzki Brukarz. DanKolaDyk I, 260. PAVEUR [...] Pavimentorum structor [...]. BRUKARZ. DanKolaDyk II, 338. Brukarz, paver. KulUszDyk 10. Brukarz. Steinsetzer/ Stein-Pflastrer. paveur. T III 80. Winny swoy początek [prawa rosyjskie] okolicznościom przypadkowym, albo też interessowi kilku osob partykularnych, rzemieślnicy gdy iuż nie widzą sposobu wyżywienia się z swoiego rzemiosła staią się Patronami, tak iak w Hollandyi i karczmarze podupadli albo Brukarze staią się w Mieście katechistami albo też pocieszycielami na okrętach. WoenGrebStan 110.