Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: BRUKOWNIK, *BURKOWNIK

Słowniki:
SXVI (brukownik, burkownik), T (brukownik), L (brukownik; XVIII), SWil (brukownik), SW (brukownik, burkownik) notują
SStp, Kn, SJP nie notują

Formy: lp M. brukownik; B. uż. żyw. brukownika; ~ lm D. brukowników // burkowników

Znaczenia:

1. »człowiek zajmujący się układaniem →bruków«: Brukownik. 1) Stein-Pflastrer. 2) Pflastrer-Wetzer, Händelmacher. 1) paveur. 2) ferrailleur; qui frape le pavé du bout de son épée; traineur d'épée. § 1) brukownik nie dobrze wprawił kamienie. 2) wźięła warta brukownika, co hałasował i bruki krzesał. T III 80.

2. »włóczęga, awanturnik, pijak«: [...] nie ćierpią tám [w Chinach] łázękow/ y prożnuiących/ ábo burkownikow: wszyscy robić muszą rękámi/ ábo nogámi/ ábo oczymá [...]. BotŁęczRel I 171. [...] Nikt mię nie budźi/ nikt śćian nie podpiera/ Ani nádźieią prożną się nádymá/ Od brukownikow y żądże wszeteczney/ W chrośćiáney budzce [!] śpię sobie beśpieczney. TwarSDaf 16. Brukownik. 1) Stein-Pflastrer. 2) Pflastrer-Wetzer, Händelmacher. 1) paveur. 2) ferrailleur; qui frape le pavé du bout de son épée; traineur d'épée. § 1) brukownik nie dobrze wprawił kamienie. 2) wźięła warta brukownika, co hałasował i bruki krzesał. T III 80.

Znaczenia niepewne:

1 a. 2: Brukownik. 1) Stein-Pflastrer. 2) Pflastrer-Wetzer, Händelmacher. 1) paveur. 2) ferrailleur; qui frape le pavé du bout de son épée; traineur d'épée. § 1) brukownik nie dobrze wprawił kamienie. 2) wźięła warta brukownika, co hałasował i bruki krzesał. T III 80.