Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1621-1643

Formy: cz. ter. lp 1. os. brzmię

Znaczenia:

»wydawać, wytwarzać dźwięk, głos«: Brzmię/ dźwięczę/ Persono, [...] Aures, domus cantu personat. ║ Personat aequora cauâ conchâ, [...]. Classicum personauit, [...]. Circumsonat aliquid, [...]. Brzmi około. Sono, as [...]. Sonat vox alicuius. ║ [...] Idem sonant haec verba: Sono, is, sonere, [...]. Sonunt, [...] Soniuit, [...] Consonaterra (clamore, tubis) [...]. Consonat nemus, [...] Resono, as, [...] Resono, is [...] ║ Recino, [...]. In vocibus nostrorum Oratorum vrbanius quiddam recinit. ║ Sonos efficio, fundo, is [...]. Percrepo, [...] Lucus vocibus cantuq; symphoniae percrepat. ║ Concrepant cymbala, [...] ║ Recrepo, [...] caua cymbala recrepant. ║ Reboo, [...] Reboant tympana. ║ Increpuit sonitum tuba, [...]. Reddit sonum chorda, [...] ║ Tinnio, [...] Tintino, [...] Tintinnio, is [...]. ║ Tonant tympana, [...]. Clueo [...] Nimium difficile est reperiri amicum ita, vt nomen cluet, vtitur hac voce [...]. vide Szczękam. Kn 49.

Słowniki:
L, SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI, Kn, T nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1743-1745

Formy: cz. ter. lp 3. os. brzmieje

Znaczenia:

»nabiegać krwią«: PĘKAC się mowiemy niewłaśnie: o gwałtownych passyach, od ktorych nam serce brzmieie pękac się od śmiechu. DanKolaDyk I, 398.