Słownik XVII wieku

Słowniki:
SStp, SXVI, L (XVII), SWil, SW, SJP notują
Kn, T nie notują

Formy: lp M. budnik; ~ lm M. uż. osob. budnicy; D. budników

Znaczenia:

1. »biedny chłop, niemający własnej ziemi i mieszkający w nędznym domu, budzie, komornik«: Do niego [Chmielnickiego] się wszyscy budnicy, chłopstwo prziłączyło, wlud spotęzywszysię, opanował wszistką ukraine. VorLetSkarb 206. Jakoż nawięcej było u nich [Kozaków] ochotników Z skoromosów, leśniczych, powozan, budników. ZimBSiel 171. Budnik także [ma] zaciężną jednę włokę. OpisKról 35.

2. »właściciel karczmy, karczmarz«: Tamże z karczmy budy [zł] 20. Miał budnik prawo na kępę prosto budy na Wiśle. InwChełm 49. Budnik w Kokocku alias karczmarz hakbudę wolną mający, piwo i wódkę pańską szynkować powinien. Płaci tak z budy jako i z morgów na Starogrodzie [zł] 28. InwChełm 50.