Słownik XVII wieku

Słowniki:
L (XVII), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI, Kn, T nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1632

Formy: lp M. m buntowniczy; ż buntownicza; D. ż buntowniczej; N. ż buntowniczą; lm D. buntowniczych

Znaczenia:

»mający charakter buntu, rebelii, spisku; skłonny do buntu, podnoszący bunt, zbuntowany«: Niepráwość codzienna/ nábożeństwo wygnáne/ herezya zostáwiona; tákie zálecenie dał Religiey swoiey sam Luter/ wász ociec. Y macież z to serca/ abyście Biskupy y Senatory násze do ták buntowniczey niezgodney ligi námowili? BirkEgz 11-12. Tak ci sie był Kiedys y Catilina hardy z buntowniczą imprezą swoią na Oyczyzne naszą lekkomysnie porwał; ale tez wkrotce za to pod ostrą siekiero [...] Cicerona, krnąbrnego łba y Woyska swoiego postradał. SzołHist 14. Karol [...] responsy od niewiedzących co sie dzieie odebrawszy wrocił się do Bruxel y Margrabi oddał, tryumfowała ta Strona buntownicza ze przez iednego laika tak wiele dokazała. HistŚwież 113. Homines Gentes celebres [...] Buntowniczy kozak. MikSil 70v-71.