Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: *BURKUŁAB || *BURKUŁABA, *BURKALAB

Słowniki:
SXVI (burkułab, burkołab), SWil (burkałab) notują
SStp, Kn, T, L, SW, SJP nie notują

Formy: lp C. burkułabie; N. burkułabem; ~ lm M. uż. nosob. burkalaby; N. burkułaby

Etymologia: <>

Znaczenia:

»urzędnik mołdawski z atrybutami kasztelana (komendanta) twierdzy, sędziego powiatowego, burgrabia«: Vtráciłáś Rzeczpospolita Patrem Patriae tákiego/ od ktorego siły y potęgi Bułaty Turskie/ Burkálaby y Dzidy Tureckie tępiáły. WojszOr 148. [...] Ztą Raduł, do Wezera, gdy wraca nowiną Posłowie tesz doswego Namiotu się kiną I ledwie się rozgoszczą: ledwie za Warcaby Siędą: ali Weweli z dwoma Burkułaby Przyszedszy: wsekrecie ich y prosi y radzi [...]. PotWoj 188. [...] Skoro po nabozenstwie: wszyscy przed namioty Krolewicaprowadzą: Gdzie one Rhamoty Katerdziey, Ban Wołoski, dopodpisu poda Podczaszemu: y pierwsza, wczym zawisła zgoda zamek Chocimski: z ręku Silnickiego bierze I oddaBurkułabie: doznanemu w wierze ImieniemRadułowem [...]. PotWoj 204. Stanisław Kopycki w roku 1577 z Kozakami Podkowę na Hospodarstwo Wołoskie wprowadził, y od niego Chocimskim Durkułabem [!] był uczyniony. NiesKor II 599-600.