W TRAKCIE OPRACOWANIA
Data ostatniej modyfikacji: 02.06.2011
Etymologia: <>
Znaczenia:1. »ten, kto burzy, niszczy, pustoszy co, występuje przeciw komu, czemu, zwalcza kogo co, pogromca, zdobywca, zwycięzca«: Iuliusz Cezár/ wielki on świátá burzyciel/ chwalił sie niekiedy strofuiąc Hiszpany/ co byli rebelizowáli. WargRzym 118.
To rozumiem: co popadáią Domu Duchá S[więteg]o burzyciele/ to co ponoszą członkow Chrystusá Páná szpeciciele. KalCuda 208.
Męstwá tego/ y tey śmiáłości zápał ná Ferdynándzie Trzecim nieprzyiacioł Páństwá Rzymskiego burzycielu/ y teraz świeci. WojszOr 32.
Trupem zbitem by mostem Gello rzekę schronił Sagunty Burzyciel w sławnej Kartaginie. DrobOpow 73.
EXTERMINATEUR [...] NISZCZYCIEL niszczący wytępiaiący. Burzyciel pustoszyciel. DanKolaDyk I, 568.
Jest to pan możny, Dziedzic ziemskich włości, Burzyciel rzeczy, przeciwnik natury [czas]. DrużZbiór 297.
Burzyciel, zburzyciel. Zerstörer. boulverseur, renverseur, destructeur. T III 91.
2.wojsk. »machina wojenna do burzenia murów, taran«: Táran woięnny/ Aries [...] Machina bellica muralis [...] Burzyciel miast. Kn 1136 [1126].
Burzyciel/ zburzyciel/ Euersor vrbium: extinctor patriae, Cicer. Demolitor murorum, Vitru. Vastator Troiae, [...] Expugnator coloniarum. Kn .
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]